اسلام برای نسل جدید

من اشناهای متفاوتی در رابطه با دین دارم. از اشناهایی با تفکرات سنتی و اخوندی گرفته تا علمی و لائیک و عامی.

با خیلیهاشون راجب دین و دین داری بحث کردم. از پس زبون خیلیهاشون بر نیومدم. یا واقعا اونها بهتر استدلال میکردن.

به اجبار یا از روی بیکاری پای منبر خیلی از اخوندها هم نشستم. نوع استدلالشون رو دیدم. و جدیدن به یه نتیجه گیری رسیدم.

با هر قشری باید یه جور راجب خداگرایی و اسلام صحبت کرد.

با قشر عامه همون روشی کاربرد داره که اخوندها استفاده میکنن. چون مردم بیسواد هستن مثل بچه میمونن تنها براشون از خوبی حرف زدن کافیه تنها اینکه بگی میری جهنم کافیه تنها به گذشتگان استدلال کردن کافیه.

اما وقتی بچه بزرگ میشه حرفهات رو دربست قبول نمیکنه بلکه میگه چرا و اگه دلیل قانع کننده براش نیاری کار خودش رو میکنه و به حرفهات اهمیت نمیده. اما اخوندها توانایش رو ندارن چون خودشون هم مثل یه بچه خردسال دین رو قبول کردن.

ای کاش کسی باشه که مرد این باشه که دلایل اسلام گرایی رو بتونه به زبان علمی بگه.

من برای خودم چند تایی دارم اما هم توی مباحثه ضعیف هستم و هم مطالعات و علم کمه اما تنها اونقدر هست که خودم رو مطمئن کرده.

مثلا ما کلی تلاش میکنیم برای یوگا و خوداگاهی و مدیتیشن اما نمازی که از ما خواستن به دلیل تکراری بودن و لزوم جمع کردن حواص به کاری که میکنیم نوعی تمرین خوداگاهی هست. یا مسواکی که 1400 سال پیش توصیه شده دلیل بر بیهوده نبودن این حرفهاست یا دعا که روانشناسا هم به کمک روحیش معتقدن (البته نه عربی بلغور کردن). یا اینکه نباید موفقیتهامون رو 100 به نام خودمون بزنیم و از کمک خدا غافل بشیم مطابق تحقیق جدیدی که توی تد از یه نویسنده که پرفروشترین کتاب رو داشت شنیدم. یا غسل در زمانی که حمام نبود یا تمام اون اخلاقیاتی که توصیه شده یا اخلاق ناپسندی که گناه دونستن. یا اتحادی که همیشه توی تظاهرات و داد خواهی ها به دنبالشیم و توی چیزی مثل قیام امام حسین میبینیم. و صد تا چیز دیگه.

اگه مثل روش مدیریتی 6 کلاه، کلاه خوش بینانه به سر بزاریم و اینها رو با خوش بینی ببینیم بعد بگیم روشی که اینهمه چیزهای خوب رو توصیه میکنه بعلاوه خیلی چیزهایی که تازه میتونیم خوبیش رو درک کنیم چرا باید بد باشه. چرا نباید بهش اعتماد کرد. چرا نباید به کسی که 90درصد حرفهاش رو قبول داریم و 9 درصد رو با اینکه ته دل قبول داریم و برای خوشی بیشتر باهش مخالفیم. [قبول دارم 1 درصدش غیر منطقی هست] چرا نباید قبولش کنیم. حتی اون یک درصد رو بزاریم پای اینکه هنوز درکشون نمیکنیم.

ای کاش بجای موضع گیری یکم با اسلام بیطرفانه رفتار میکردم. ای کاش رفتار ادمهای کثیف که مارک اسلام رو به خودشون زدن برای نون پای نون حساب نمیکردیم.

سربازی 1

سلام

بعد از کلی وقت دلم خواست بنویسم

چند وقته سرباز شدم. چیزای جدیدی ادم میبینه که دلش میخواد بنویسه.

مثلا ادمهای جدید که به اجبار باید باهاشون دوست و همنشین باشی، زورگویی هایی که از دور بی اهمیت میاد، بی احترامی هایی که باید تحمل کنی، ناعدالتیهایی که هر روزه شاهدشونی، ترسهایی که توی چشماشون میبینی و ... .

میدونی فکر میکردم میرم و تمومش میکنم اما الان میفهمم که ارزش کارت پایان خدمت رو نداشت.

دوست دارم بگم تا بدونین و اگه نیاز ندارین سربازی نرین و از طرفی بگم تا ابروشون رو ببرم.

یکی از درداش اینه که باید ادمهایی رو تحمل کنی که ممکنه فرهنگ پائینی داشته باشن، اصلا به حریمهای شخصی تو اهمیت نمیدن یا هر دقیقه با این که حوصلشون رو نداری مثل پشه دورت میان. یا بخاطر این که بتونی از شر مزاحمتهاشون و تیکه انداختناشون راحت باشی مثلا با پای پیچ خورده درست راه بری و پات بدتر بشه.

زورگویی های پرسنل جالبه، اونها برای اینکه نمیتونن سربازها رو کنترل کنن که سمت سیگار و مواد و چیزها و کارهای دیگه نرن سعی میکنن وقت آزاد بهت ندن، یا حتی برای اینکه نکنه خودشون 2 دقیقه منتظر جمع شده سربازها بشن، 15 دقیقه از زمان استراحتشون رو میزنن و زودتر میخوان که به خط بشن.

یا برای اینکه بتونه پیش رئیسش پز بده که خوب گروهانش رو تربیت کرده باید زانوت رو توی رژه داغون کنی و صد البته که اون تنها موقعیت خودش مهمه.

نمیدونم چرا فکر میکنن سربازها یه مش ادم پست تر از خودشون هستن یا نمیدونم الان وقتشه که تلافی احترام نداشته توی اجتماعشون رو بکنن یا الان وقتشه که تلافی تنبل بودنشون توی مدرسه و زندگی سر شاگرد زرنگا در بیارن. خلاصه چه کار رو درست انجام بدی چه ندی اگه صد در صد مطابق خواسته ای که توی ذهنشون داشتن عمل نکنی لایق تمامی بی احترامی ها هستی حتی باید حدس میزدی که چی دلش میخواسته انجام بدی و صد البته که اگه ندونی از کند ذهنیت هست.

یا وقتی بری توی دفترش هر چند که تمام اداب نظامی و احترامات رو بجا بیاری باز هم ممکنه بجای بله بشنوی چیه چی میخوای. خوندن این کلمات رو صفحه خیلی خیلی راحت تر از شنیدنش با حالت تحقیر امیز هست.

جالبه وقتی که یه سرکار زورش میگیره که تو درجه بالاتری داری برای اینکه صدات نزنه سروان داد میزنه سرباز. جالبه که باید به مافوقت احترام بذاری اما اگر یه پرسنلی درجش کمتر بود نه تنها لزومی نداره بهت احترام بذاره بلکه باید فرامینش رو هم اجرا کنی. و تازه از دسیپلین هم با افتخار حرف میزنن.

خیلی سخته که ببینی باید توی اون سگ دونی بمونی بخاطر اینکه یکی دیگه نوبت خونه رفتن تو رو گرفته. یا سخته وقتی که یارو نشسته پشت موتور و گاز میده و داد میزنه که .... راه برو مثل ... میمونین، حتی نمیتونین راه برین، زودتر. یا واسه اینکه بتونی روزهای بیشتری مرخصی داشته باشی یا کار کمتری بکنی یا جای تمیز تری زندگی کنی باید خرده کارهای شخصی اونها رو هم انجام بدی.

البته لذت میبری از اینکه چطور از یک نفر که درجه بالاتر داره میترسن، یا از اینکه بخوای به بازرسی یا فرماندهی بگی چطور عمل میکنن میترسن، چقدر میترسن از اینکه بد عمل کنی و جلوی فرماندشون ابروشون بره.

و صد البته وقتی میبینی که درون این نظام چیه پی میبری که اون بیرونی که از اونها دیدی عادیه و نباید انتظار بهبود رو داشت.

امیدوارم زودتر تمام بشه تا بتونم اینها رو با اونهایی که انتخابشون کردن و اونهایی که تحملشون میکنن و جیک نمیزنن تنها بزارم.